De foto in het AD van Leonardo tussen al die 020-ers, rennend door het A-Bos, deed mij pijn. Ik heb altijd een zwak voor het ventje gehad. Die is bij Feyenoord op het mentale vlak niet goed begeleid. Let wel: hij is vanaf zijn twaalfde jaar door Feyenoord in de watten gelegd. Niets dan lof daarvoor. Toen Piet de Visser hem in de sloppenwijken van Rio ontdekte, was Leonardo een echt straatschoffie. Hij woonde toentertijd in een bouwval, met gaten in de muren. Zijn vader was op een dag spoorloos verdwenen en zijn moeder kon hem niet voldoende in de hand houden. Hij zwierf en voetbalde dag en nacht op straat. Voetbal is uiteindelijk zijn redding geworden, anders was hij in de goot beland, of op het kerkhof, zo niet een lijmsnuiver geworden. ‘Leo’ heeft een mental coach nodig. Mocht ik de nieuwjaarsrede van John Jaakke goed begrepen hebben, krijgt hij die ook in Mokum. (een andere aanduiding kan ik niet uit mijn typewriter krijgen) Hoewel de voorzitter totaal geen sjoege van voetbal heeft (ook geen gochme), sinds hij voorzitter is ziet deze Gooise kakker voor het eerst vanuit zijn skybox een echte wedstrijd. Voorheen ging hij naar Kampong. ’t Gooi en hockey, parelkettingen, plooirokken, lipstick op de tanden en plateau-zolen, zal ik maar zeggen, dat is zijn wereld. A… gaat 4-4-2 spelen orakelde hij. Dat is goed voor Leonardo! Dit had Henk ten Cate(naccio) in zijn oor gefluisterd. Eerst zwaar verdedigen en dan er met Leo razendsnel uit. Let op, die Mokummers gaan het helemaal maken met onze ‘Leo’ voorop. Hij draagt rugnummer 23! Zoveel minuten speeltijd krijgt hij voorlopig per wedstrijd. Leonardo in de Arena, dat is een gotspe, hij hoort in de Kuip.