Pagina’s

Archieven

Pagina’s

Recente berichten

Recente reacties

HET VERDRIET VAN DE ‘KROMME’

januari 2nd, 2007
MIJN SCHULD
Het ontslag van Willem van Hanegem
bij Feyenoord
Het is al weer een tijdje geleden (1995) dat Willem bij Feyenoord ontslagen werd. In die tijd hadden wij regelmatig contact. Zodoende kreeg ik informatie uit de eerste hand over het reilen en zeilen van de Feyenoord-selectie. Daar maakte ik dankbaar gebruik van voor mijn ‘omstreden’ column op zaterdagmiddag voor Radio Rijnmond. Willem luisterde er met plezier naar in de auto op weg naar huis. Wellicht was ik te cynisch voor diegenen die het aanging. De Feyenoord- spelers waren in ieder geval ‘not amused’. Niemand speelt graag voor lijdend voorwerp. Ik nam het voor Van Hanegem op en beschuldigde de spelers van onprofessioneel gedrag: “Zij pleuren hun ‘onopvallende’ gele Opel Calibras dwars op het trottoir bij de gelegenheden waar zij hasj kopen, bier zuipen of hun ‘groupies’ oppikken, teneinde een lekkere wip buiten de deur te maken. Spelen ze de pannen van het dak dan heeft niemand iets te zeggen. Nu maken zij hun trainer te schande!” Na het ontslag van Willem op 2 october van dat jaar, belde chef-sport Hans van Vliet (Radio Rijnmond) mij op of ik de volgende ochtend in zijn programma een column over de gang van zaken bij Feyenoord wilde maken. Over die column is de pest uitgebroken bij de spelers. Overigens niet bij de luisteraars. Die column werd vele malen herhaald en werkte twee dagen later als doping. Onder leiding van Geert Meijer won Feyenoord op die slordige dondergavond met 4-1 van FC Groningen.
OP HET MATJE
De dinsdag er na werd ik via Van den Herik op het matje geroepen bij de voltallige selectie van Feyenoord. Wat precies besproken is laat ik deze keer weg. Eerst ging het hard tegen hard. Het was ook mijn schuld dat Willem weg moest. Later kreeg ik van enkele spelers respect, zij die veel om Willem gaven. Raakte zelfs bevriend met Henk Fraser, die mij eerst een mes in mijn donder had willen steken. Nu heb ik eelt op mijn ziel. Als jongentje van een jaar of zes maakte ik tijdens een schoolreisje mee dat er een leerling uit de trein viel. Dat was mijn schuld! Dat terwijl ik heel de reis naast de ‘juf’ had gezeten. Het slachtoffer overleefde de val, maar zes jaar lang lamenteerde hij tegen mij dat ik hem die fatale duw had gegeven.
DOOR DE ACHTERDEUR UIT DE KUIP
Willem wist op de bewuste maandag (na het verlies tegen PSV) dat zijn ontslag nabij was. Jorien van den Herik riep hem bij zich. Het waren geen vrienden. Wel was er wederzijds respect. Jorien rookte graag een sigaretje met Willem en nam regelmatig een slof sigaretten vanaf Schiphol voor hem mee. Het ontslag was onontkoombaar, maar de aftocht uit de Kuip beschamend voor een voetballegende die de Kromme tenslotte is. Letterlijk onder de grond, via de spelerstunnel, gevlucht naar de Stadionweg, waar trainer Marcel Bout Willems opvallende Opel Calibra had klaargezet.
ZWAAR AANGESLAGEN
’s Avonds heb ik Willem heel lang aan de telefoon gehad. Hij lijkt soms cynisch en keihard. In wezen is het een hele lieve, gevoelige man. Hij zat stik kapot. Met het ontslag had hij geen moeite. De fax bij hem thuis staat nooit stil. Aanbiedingen genoeg. Hedentendage nog! Van Hanegem voelde zich verraden door enkele spelers, waarvan er nu een in het bestuur zit. Wat hem wel weer goed deed was het feit dat er spelers hem in Haarlem kwamen opzoeken om hun respect te betuigen.
TIJD HEELT ALLE WONDEN
Op het moment dat enkele weken later de fax van Al Hilal binnenkwam, aarzelde Willem geen moment en tekende een contract met de Arabieren. (Bij Feyenoord moet hij nu nog een contract tekenen. Dit heeft hij nooit gedaan. Jorien heeft de afwikkeling overigens keurig met Willems eega geregeld.)
TONEELSTUKJE VOOR TWEE HEREN
Het leek Willem een aardig idee om zijn vertrek via mijn column voor de radio aan te kondigen. Ik belde hem (live in de uitzending) op en hij vertelde het nieuws. Bovendien vroeg hij of ik meewilde naar Riyadh als pers-chef, want men noemde mij in die tijd zo. ‘Pers-chef van de Kromme’
De grap werkte. We hebben het journaille toen danig op het verkeerde been gezet.
INTERCONTINENTAL HOTEL RIYADH
Willem verbleef de eerste tijd in een hotel. Als assistent had hij Lex Schoenmaker meegenomen. (Willem kan moeilijk buiten zijn gezin, maar heeft iets avontuurlijks in zich. Zijn moeder is in Rochester, Michigan geboren. Willem zelf speelde in 1979 voor de Chicago Stings) Ik belde hem regelmatig. Buiten Marianna en de kinderen kreeg hij van niemand een telefoontje. Uit het oog, uit het hart. Of het kan zijn dat de gemiddelde Hollander de gesprekskosten te hoog vond. In die tijd zeven gulden per minuut. Inmiddels had ik een satellietontvanger aangeschaft en kon de wedstrijden van Al Hilal volgen. Zij wonnen de Arab Cup vergelijkbaar met onze Europa Cup. Willem zat in de dug-out met telefoon naast zich, waarmee hij in contact stond met zijn baas.
Dat was een olie-sjheik, WAF genaamd.
Regelmatig informeerde Willem naar Feyenoord. “Zitten die gasten nog steeds in de Baya Beach-club?” “Nee, daar zit Arie Haan tegenwoordig. De heren gaan nu stappen in Arnhem en (of all places) in Amsterdam, MET DE SPELERS VAN AJAX!”
Een andere keer vertelde hij dat zijn sterspeler, de rechterspits, wegens alcoholgebruik voor een half jaar in het gevang belandde. “Nog een geluk dat je de Feyenoord-stappers niet in je selectie hebt…”
OLYMPISCH GOUD
Buiten mijn zwem- en schooldiploma en de keer dat Koningin Juliana mij via de postbode het rijbewijs deed toekomen, bezit ik niet veel om trots op te zijn. Totdat bij de thuiskomst van Willem wij overstelpt werden met geschenken, waaronder een grote gouden plak, met inscriptie.
DIE KOESTER IK ALS OLYMPISCH GOUD

Geen reacties »

No comments yet.

Leave a comment

:mrgreen: :neutral: :twisted: :shock: :smile: :???: :cool: :evil: :grin: :oops: :razz: :roll: :wink: :cry: :eek: :lol: :mad: :sad:

RSS feed for these comments. | TrackBack URI

De Kroniek Van Lex Kroon is proudly powered by Computerhome Vlaardingen