WILLEM VAN HANEGEM IN HET A.D.

"Als ik kritiek op Bert van Marwijk heb, dan is dat omdat ik Feyenoord niet goed genoeg zie spelen. Als je in de bekerfinale vroeg met 1-0 voorkomt en ik zie daarna Michael Mols niet verder dan zijn eigen middencirkel komen, dan erger ik me aan de tactiek. Maar dan erger ik me niet aan Van Marwijk als mens, wél aan zijn tactische beslissingen. Dat mag toch?

Maar al te vaak denken betrokkenen dan dat ik iemand nadeel wil berokkenen ofzo. Waar komt die manier van denken toch vandaan? Ik schreef hier al weken geleden dat sinds Jan Reker het bij PSV voor het zeggen heeft, het binnen die club onrustig en onduidelijk is geworden. Reker legt dat vervolgens uit als een daad die uit jaloezie is geboren.

Zoiets zegt meer over hem dan over mij, denk ik dan maar. Bij mij komt het altijd zonder geheime agenda uit mijn mond, altijd. Zoiets noem ik eerlijk. Ik kan het best wel eens bij het verkeerde eind hebben. Maar oneerlijk ben ik nooit.

Maar oneerlijk ben ik nooit.

Daarom kan ik hier met een gerust hart schrijven, dat ik als trainer van Feyenoord nu niet zo'n geweldig gevoel zou hebben bij het winnen van de KNVB-beker. Feyenoord heeft gewoon een slechte tweede seizoenshelft achter de rug en is na vorig jaar nog geen steek verder gekomen."

Maar oneerlijk ben ik nooit.

 Maar oneerlijk ben ik nooit.

 Maar oneerlijk ben ik nooit.

WILLEM TOCH…

Er was eens een fanatieke Feyenoord-supporter. Wat zeg ik? Een fanatieke Feyenoord-gek! De man was helemaal mesjogge van Feyenoord. Hij verdiende een goed belegde boterham. Wat zeg ik? Hij verdiende zich bewusteloos. Hij verdiende zo veel geld, dat hij ten leste van gekheid niet meer wist wat hij met al dat geld moest doen. Dat krijg je ervan als je grootgrutter in hash bent.

Op het moment dat de bundel bankbiljetten de balen hashies overtroffen, besloot hij om voorzitter van zijn geliefde Feyenoord te worden. We spreken over de jaren tachtig. Senilio Kerkum was de echte voorzitter van de Stadion-club, maar onze vriend (laten we hem vanaf nu Hash noemen) dacht Kerkum binnen de korste keren te kunnen vervangen.

Hash begon met sponsoren. Niet met reclame-borden langs het veld. Nee, hij stopte Ivan Nielsen en Simon Tahamata ieder 100.000 gulden toe, mits zij nog een seizoen voor Feyenoord bleven spelen. Op een goede dag (wat later zou blijken: een kwade dag) kwamen er nog twee spelers naar Hash toe. Zij hadden via, via gehoord dat Hash "gevuld" was en goedgeefs.

Die twee spelers waren toevallig allebei van hun vrouw af en door de echtscheiding "potje los" geraakt. Zij woonden samen op een kamer in Den Haag. Daar zitten zij te brainstormen hoe zij aan geld konden komen, want een van hen wilde een handel in voedingssupplementen (moet kurkkleding zijn L.K.) opzetten. Hij was van origine Ajacied en zijn vader had een fabriekje waar men "mie" produceerde. (We noemen hem vanaf nu: Vitamientje) "Laten we naar Hash gaan en vragen of hij ons wil helpen!" Zo gezegd zo gedaan.

Eenmaal bij Hash aangekomen, bleek de financiering een fluitje van een cent. Hash gaf zijn vrouw opdracht 150.000 gulden uit de kluis van het Grenswisselkantoor te halen. Zij stribbelde eerst tegen, maar toen de maat (een hele beroemde Feyenoorder, Willem van Hanegem) van Vitamientje zich garant stelde voor de lening, ging zij alsnog het "zwarte" geld ophalen.

Na overdracht van de poen had Hash zegge en schrijve 350.000 gulden in Feyenoord zitten. Jaren versteken, Vitamientje bouwde een florerende handel in voedings-supplementen op. De beroemde Feyenoorder leerde een fotomodel kennen en hoewel zij op dat moment slechts een gammel bed bezaten waar de spiraalveren doorstaken, leefden zij nog lang en gelukkig. Zij kregen twee prachtige zonen en door de handelsgeest van de vrouw raakte de bankrekening ook goed gevuld.

Inmiddels was Hash gearresteerd in Duitsland. (Gotspe: Hash was Joods!) Terwijl hij naar zijn vrouwtje belde, bleef hij dood aan de telefoon.

Jaren verstreken en de weduwe van Hash (Barney Sanders) raakte langzamerhand berooid. Zij werd "geplukt" door allerlei figuren die toevalligerwijs allen iets met Feyenoord te maken hadden. (Lees de Kroniek d.d. 6 dec. 2007 Ten Onder Aan Liefde Voor Feyenoord)

Op 6 maart 2007 stuurde ik Willem een email met het verzoek of hij contact met mij wilde opnemen. Er kwam echter geen reactie. Tot vier maal toe heb ik hem gemaild of hij wilde bellen. Nooit iets gehoord!

VITAMIENTJE, alias Tscheu la Ling daarentegen, reageerde meteen en heel correct, zoals een geslaagd zakenman betaamt.